Psychologiczna struktura faszyzmu (fragment)

Psychologiczny opis społeczeństwa należy rozpocząć od tej jego części – fundamentalnej na pozór – która jest najprzystępniejsza poznawczo, a której wyróżniającą cechą jest tendencja do homogeniczności. Przez homogeniczność rozumiem tutaj posiadanie przez rożne elementy jednej wspólnej miary oraz świadomość istnienia owej miary (trwałość stosunków międzyludzkich daje się oprzeć na pewnych stałych regułach, których podstawą jest świadomość możliwej tożsamości określonych osób i sytuacji; model egzystencji, który stąd wynika, z zasady wyklucza wszelką formę przemocy).

Workowa teoria fikcji

Utrzymywanie się z piętnastu godzin pracy tygodniowo zostawia sporo czasu na inne rzeczy. Na tyle, że być może ci niespokojni, którzy nie mieli osładzającego im życia dziecka lub zdolności tworzenia, gotowania, czy śpiewania, lub niezwykle zajmującej myśli do przemyśliwania, zdecydowali wyrwać się i zapolować na mamuty. Wprawni myśliwi wrócili poturbowani, obładowani mięsem i kością słoniową, i z opowieścią. Jednak to nie mięso tak wiele zmieniło. Tylko opowieść.

Nieoznaczone marginesy w oznaczonym świecie

[Poniższy tekst jest fragmentem dłuższego artykułu, zatytułowanego Problem powszechników a semiotyczna teoria kultury i pochodzi z wydanego niedawno zbioru Z. Bauman, Szkice z teorii kultury. Dziękujemy Dariuszowi Brzezińskiemu za pomoc w wyborze fragmentu, a wydawnictwu Scholar za zgodę na jego przedruk.] Wszelka klasyfikacja jest przezwyciężeniem chaosu – powiada Lévi-Strauss. Wyodrębniając ze świata rzeczy i nadając […]

Niebezpieczne zwierzę – wprowadzenie do filozofii politycznej Paola Virna

Paolo Virno jest jednym z najbardziej oryginalnych współczesnych filozofów polityki. Łączący w swoich pracach problemy filozofii języka z fundamentalnymi pytaniami filozofii politycznej. Sięga przy tym do Arystotelesowskiego powiązania faktu mówienia przez człowieka z politycznym charakterem jego życia. Urodzony w roku 1952 r., Virno w latach 60. i 70. był członkiem niezależnych ruchów artystycznych i kontrkulturowych, […]

Spinoza a koniec kosmosu

Celem niniejszego tekstu jest zobrazowanie dynamiki zmian w myśleniu oraz sposobu w jaki przekształcenia w poszczególnych dziedzinach pociągają za sobą modyfikacje w innych. Wyjdę od średniowiecznej kosmologii, zaprezentuję popularne w późnych wiekach średnich koncepcje polityczne i antropologiczne. Następnie zajmę się rewolucyjnymi zmianami, które Alexandre Koyre nazywa przejściem od zamkniętego świata do nieskończonego wszechświata. Na koniec […]