Przegrany jest prozą nakładających się na siebie linii czasowych, opowieści i osobowości. Stąd tej fugującej powieści, wydanej w 1983 roku, brakuje głównego bohatera (co jest jej atutem). Tytuł to przezwisko, nadane jednemu z trójki przyjaciół. Są oni, u chronologicznego początku powieści, studentami kursu pianistycznego w salzburskim Mozarteum. Kurs ten poprowadził Władimir Horowitz, a jednym z […]
Początkowe działania teatralne Michała Borczucha przypominały nasyceniem emocjonalnym ekspresyjne kolaże Jeana-Michela Basquiata, które spotykały się z przetworzoną estetyką wyobraźni filmowej Harmony’ego Korine’a. Świat sceniczny był jednak zanurzony w mniej spektakularnej postapokaliptycznej bezbrzeżnej nudzie i niewierze w obrzydzający przedawnioną konwencjonalnością świat dorosłych. Zagubione dorosłe dzieci naiwnie zatracały się na scenie w baśniowych sceneriach, błądziły, groteskowo wrzucały […]
Proces Franza Kafki, powstający w tym samym okresie co Kolonia Karna, warto czytać z nią równolegle. Opowiadanie i powieść interferują, wpadają w podobne wibracje, wzajemnie zakreślają problematykę sprzęgnięcia ciała i prawa. Podobnie interesująca byłaby równoległa lektura Anty-Edypa i Kafki. Ku literaturze mniejszej, jako książek wzajemnie się uzupełniających. Zarazem pojawiające się w filozoficznej opowieści Deleuze’a i Guattariego o Kafce pojęcia kłącza, stawania-się-zwierzęciem, czy układu gruntują już płaszczyznę pod Tysiąc plateau[note]Dokładne umiejscowienie Kafki w topografii dzieła Deleuze’a i Guattariego wymagałoby drobiazgowych badań na temat przesunięć pojęciowych dokonujących się w tej książce, jako członu pośredniego między Anty-Edypem a Tysiąc plateau.
Od redakcji: poniższy tekst stanowi kolejną odsłonę naszego seminarium recenzyjnego poświęconego książce Deleuze’a i Guattariego Kafka. Ku literaturze mniejszej, wydanej niedawno nakładem Wydawnictwa Eperons-Ostrogi.
Od redakcji: poniższy tekst stanowi kolejną odsłonę naszego seminarium recenzyjnego poświęconego Kafce, otwartego pewien czas temu przez publikację wstępu redaktora naukowego do tłumaczenia książki Deleuze’a i Guattariego Kafka. Ku literaturze mniejszej, wydanego niedawno nakładem Wydawnictwa Eperons-Ostrogi.
Od redakcji: poniższy tekst stanowi wstęp redaktora naukowego do tłumaczenia książki Deleuze’a i Guattariego Kafka. Ku literaturze mniejszej, które ukazało się właśnie nakładem Wydawnictwa Eperons-Ostrogi. Zarazem tekstem tym otwieramy nasze seminarium recenzyjne poświęcone Kafce.
Zamierzenie niniejszego tekstu jest skromne – przedstawić podstawowe założenia deleuzjańskiej koncepcji literatury uwzględniając przy tym najważniejsze z tekstów Gillesa Deleuze’a na temat twórczości pisarskiej oraz, w ramach krótkiej dygresji, przypomnieć o tradycji analiz patograficznych, w którą wpisują się także liczne prace autora Logiki sensu.
